De cistercienzer abdij van Aduard was een klooster van formaat in middeleeuws Nederland. Ze bezat de grootste kerk van het Noorden en was met haar grondbezit van bijna 6.000 hectare aan vruchtbare kleigrond rijker dan Egmond of Rolduc. Aduard genoot verder faam als centrum van geleerdheid in de late vijftiende eeuw. Omdat het kloosterarchief vrijwel geheel verloren is gegaan, is de belangrijkste geschiedbron nu een in het Latijn geschreven abtenkroniek. In deze bundel wordt daarvan een nieuwe wetenschappelijke uitgave met parallelvertaling gepresenteerd, geflankeerd door een achttal bijdragen over verschillende aspecten van de abdijgeschiedenis.
